Sybirakom przemyskim Choć wrócili, już nie uciekną – tamten pejzaż wrogo dziki będzie ich ścigał. Będzie za nimi się wlókł smak głodu,…

Opowiadaj katyński lesie, głęboko wrośnięty w nasze rany – w twoich korzeniach polska krew, w twoich konarach żałobny lament.  Tutaj umierała Polska,…

Było ciemno. Pociąg z gwiazdą pięcioramienną ruszył w stronę piekła… Przerażone oczy rozpoznawały jego pierwszy stopień.  - Córeczko, ucz się umierania… Było…

Ich wzięto na Sybir z nagła przerażonych, Za co? I dlaczego? Do końca zdziwionych. A była w tym roku niełaskawa zima, mrozy…

  Moja mamo, ja wiem ile nocy nie spałaś, gdy przy pryczy klęczałaś, gdym ja chory był. W ciszy nocy szeptałaś: Boże…

Tutaj, tylko ból ludzki – reszta, wrogo-dzika – jak świst bicza, jak kły wilka, jak biały szał burzanu…  Tutaj, tylko słońce świeci…

Głód, mróz, ciężka praca, poniewierka, przyczyniła się do tego, że w dalekiej tajdze syberyjskiej pozostał kwiat narodu polskiego. Maleńka Stasia, Jasia, Piotruś,…

Ciszo głęboka ile krzyku w tobie, gdy stoisz pochylona nad bezimiennym grobem, nad białym krzyżem, nad wojennym losem…  Ciszo biała jak śniegi…