6 stycznia 1949 roku nad ranem dom, w którym mieszkałam z mamą Katarzyną Szydłowską i dwojgiem moich dzieci (syn Jan miał wówczas 2 lata, córka Stanisława – 5 lat), okrążyli rosyjscy żołnierze. Do wnętrza weszli dwaj z nich i poinformowali, że mamy się natychmiast spakować, ponieważ zabierają nas z tej Czytaj dalej…
W czasie napaści sowieckiej na Polskę we wrześniu 1939 r. mieszkałem w miejscowości Wiśniówka, gm. Kułaczkowce, pow. Kołomyja, woj. Stanisławów, gdzie Rodzice moi mieli posiadłość majątkową. Z domu w Wiśniówce pow. Kołomyja, wczesnym rankiem dnia 10 lutego 1940 r., po brutalnym pobiciu, zostałem deportowany na Sybir wraz z moją matką Czytaj dalej…
Urodziłam się 7 stycznia 1930 roku w Kupiatyczach k/Przemyśla. 10 lutego 1940 roku jeszcze spaliśmy gdy o godzinie 3.00 rano żołnierze radzieccy wtargnęli wraz z miejscowymi władzami do naszego domu i zaczęli krzyczeć, „wstawaj, tiepło ubierajsja”. Nie dali swobodnie chodzić po mieszkaniu. Gdy z młodszą siostrą chciałam pójść do ubikacji, Czytaj dalej…
Nasze pikulickie życie toczyło się w miarę normalnie, aż do 10 lutego 1940 roku – kiedy to tytułowa moja wielka przygoda się zaczęła. Zima 1939/1940 r. była dość ostra, ze śniegiem i mrozem. W taki to mroźny dzień 10 lutego 1940 r. miałem iść do szkoły na godzinę 8-mą, a Czytaj dalej…
Moja rodzina wie co to okupacja sowiecka. Na Kresach Wschodnich po wybuchu II wojny światowej zapanował szczególnie ostry terror, który można porównać do holokaustu i czystek etnicznych. Od miejscowości Bachów, Kupna, Tarnawce, Prałkowce, Przemyśl, Hermanowice i dalej na wschód setki rodzin przezywały swoją rodzinną tragedię. Największy wymiar tej tragedii miał Czytaj dalej…
Drogi Czytelniku muszę zaznaczyć, że nie wszystko, co tu opisuję to są tylko moje spostrzeżenia. Mając na początku zsyłki osiem lat, patrzyłem na świat oczami dziecka i niektóre wydarzenia Mając na początku zsyłki osiem lat, patrzyłem na świat oczami dziecka i już rodzeństwo. Oni dostrzegali dużo więcej, a ja nie Czytaj dalej…
Moje życie na wygnaniu. Sześć najtragiczniejszych lat mojego życia spędziłam – wygnana z rodzinnych stron – na dalekiej, nieludzkiej ziemi na Uralu i na Ukrainie. Wszystko zaczęło się jeszcze przed świtem 10 lutego 1940 roku. Do naszego domu we wsi Nehrybka koło Przemyśla, gdzie mieszkaliśmy od dwudziestu lat, wtargnęli dwaj Czytaj dalej…
Droga przez mękę –moje wspomnienia z przeżyć na nieludzkiej ziemi. Dziś w przeddzień 70-tej rocznicy pierwszej masowej deportacji Polaków na nieludzka ziemię w dniu 10 lutego 1940 r., setki tysięcy uśpionych Polaków zostało zaskoczonych i wyrwanych z rodzinnych domów. Wśród tych tysięcy była i moja rodzina. Mimo upływu lat – Czytaj dalej…
„Wszystko pamiętam…. Tak jakby to wczoraj był.” Podczas pierwszej fali deportacyjnej z dnia 10 lutego 1940 r. z terenów zajętych przez Rosjan deportowano około 140 tysięcy osób. W większości Polaków, głównie osadników wojskowych, średnich i niższych urzędników państwowych, służbę leśną oraz pracowników PKP. Zabierano całe rodziny bez wyjątku. Druga fala Czytaj dalej…
Był 10 luty 1940 roku. Wtedy był silny mróz w nocy. Przyszło do nas w nocy sowieckie wojsko i kolbami grzmocili do naszych drzwi. Nasi rodzice i babcia obudzili się i musieli ich wpuścić do mieszkania. Oni kazali się ubierać i ubierać dzieci. Nam się bardzo chciało spać i my Czytaj dalej…
„(…) Mieszkałem i pracowałem w Warszawie. Gdy wybuchła II wojna światowa, zdecydowałem się wrócić do Przemyśla. Było to po 17 września 1939 r., gdy Przemyśl był podzielony pomiędzy dwóch okupantów. Granica przebiegała na rzece San. Prawa strona została zajęta przez Związek Radziecki, natomiast lewa strona (dzielnica Zasanie) przez Niemców. Do Czytaj dalej…